ไม่ประมาท ไม่เกิดวิกฤติ
โดย ทองพันชั่ง พงษ์วารินทร์ Email:tpongvarin@yahoo.com Mobile:089-8118340
สวัสดีครับทุกท่านบทความตอนนี้ผมได้แนวคิดระหว่างที่ดูข่าวภัยแล้วทางโทรทัศน์ ซึ่งเห็นแล้วก็ตกใจเพราะนี่เพิ่งต้นปีแต่แม่น้ำสายหลักของประเทศบางสายแห่งขอด เห็นแต่สันทราย กับแอ่งน้ำเล็กๆ และบางที่คนสามารถเดินข้ามแม่น้ำได้อย่างสบาย จากเหตุการณ์นี้ทำให้ทางกรมชลประทานได้รณรงค์ให้คนไทยทุกคนช่วยกันประหยัดน้ำ เพื่อที่จะได้เพียงพอต่อการใช้จนกว่าจะถึงฤดูฝน ฟังจบปุ๊ป ผมก็นึกถึงบทเรียนราคาแพงแสนแพง สมัยตอนที่ทำงานใหม่ๆ เลย ลองอ่านดูนะครับ จะได้ไม่ผิดพลาดเหมือนผม
สมัยทำงานใหม่ๆ ผมอยู่ฝ่ายผลิตมีหน้าที่ควบคุมลูกน้องให้ทำงาน และยังมีหน้าที่ๆ สำคัญอีกอย่างหนึ่งคือ ดูแลคลังสินค้าอีกด้วย เรื่องที่ทำให้ผมประทับใจ และเข้าใจถึงแก่นแท้ของการบริหารจัดการสินค้าคงคลังก็คือ “ถุงมือไม่พอใช้” ในการปฏิบัติงานในห้องคลีนรูม (clean room) พนักงานต้องสวมชุดสม๊อค และสวมถุงมือด้วย เพราะสินค้าที่ผลิตนั้นเป็นชิ้นส่วนของ Hard Disk Drive ห้ามเอามือเปล่าไปสัมผัสชิ้นงานโดยเด็ดขาด เพราะจะทำให้ชิ้นงานนั้นกลายเป็นของเสียทันที สำหรับถุงมือที่นำมาใช้ก็ต้องเป็นถึงมือที่ลูกค้าอนุมัติให้ใช้สำหรับการผลิตเท่านั้น จะไปเอายี่ห้ออื่นมาใช้โดยที่เขาไม่อนุมัติไม่ได้ (ก่อนที่จะใช้เครื่องมือ อุปกรณ์อะไรต้องได้รับการอนุมัติจากลูกค้าก่อนทุกครั้ง เรื่องนี้ซีเรียสมากๆ ห้ามผิดพลาดโดยเด็ดขาด เพราะอาจถึงขั้นหยุดการผลิตทันที)
เวลาประมาณเกือบ ๆ แปดโมง ขณะที่ผมกำลังเดินเข้าไปตรวจสินค้า เพื่อเตรียมส่งออก ปรากฏว่า ลูกน้องที่แผนกสโตร์รีบบอกผมว่า “ถุงมือ เบอร์ L กับ เบอร์ M หมดแล้ว ส่วนเบอร์ S ก็เหลืออีกเพียงแค่ กล่องครึ่ง ซึ่งกะดึกไม่พอใช้แน่ๆ กะเช้าส่วนใหญ่ก็ใช้แต่เบอร์ S ” ผมนึกในใจ “ซวยแล้ว!!!!! งานเข้าแต่เช้าเลย........ แล้วอย่างนี้จะทำอย่างไรดีละเนี้ยะ น่าเบื่อจริงๆ!!!!! ”
พอตั้งสติได้ผมก็รีบดำเนินการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าเลย โดยมาตราการด่วนจี๋ คือ ผมรีบบอกให้ลีดเดอร์ และพนักงานทุกคนช่วยกันระวังการใช้ถุงมือด้วย อย่าทำให้ขาด หรือสกปรก เพราะถ้าขาดอาจจะไม่มีให้เปลี่ยน และถ้าใช้เสร็จอย่าเพิ่งทิ้งเพราะอาจจะต้องเอามาใช้ถ้าจำเป็น มาตรการต่อมา ผมรีบติดต่อกับฝ่ายจัดซื้อ โดยขอร้องให้เขาช่วยซื้อแบบด่วนๆ เอามาอย่างละ 100 กล่อง หรือมีเท่าไหร่เอามาเท่านั้นก่อนก็ได้ และขอร้องให้เขาจัดรถรอบพิเศษมาส่งให้เร็วที่สุด มาเร็วเท่าไหร่ยิ่งดี อีกมาตรการที่ทำให้ผมรอดชีวิตคือ ยืมจากโรงงานในเครือ ที่อยู่ใกล้ๆ ในรั้วเดียวกัน ในความโชคร้าย ก็ยังมีความโชคดี ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา คนขับรถบริษัทก็นำถุงมือจากโรงงานนั้นมาให้ และด้วยความช่วยเหลือของแผนกจัดซื้อ ทำให้ผมได้รับถุงมือ ตอนค่ำๆ ของอีกวัน ปัญหาผมจึงคลี่คลาย
บทเรียนนี้ทำให้ผมเข้าใจเรื่องราวเกี่ยวกับการบริหารจัดการสินค้าคงคลังแบบแจ่มแจ้ง และนำมาปรับปรุงเรื่องการบริหารจัดการคลังสินค้าได้ดีขึ้นมากกว่าเดิม ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ปัญหาสินค้าขาดมือจึงไม่เกิดขึ้นกับผมอีกเลย อีกสิ่งหนึ่งที่ผมได้เรียนรู้ และนำมาใช้ในชีวิตประจำวัน คือ เมื่อเกิดวิกฤติ แล้วเราก็ตระหนก และเมื่อตระหนก ทำอะไรไม่ค่อยถูก ทำอะไรไม่ค่อยถูก ก็จะส่งผลทำให้สถานการณ์แย่ยิ่งกว่าเดิม ดังนั้นจงอย่าประมาทในการใช้ชีวิต และต้องมีสติอยู่เสมอ
สุดท้ายขอฝากคมคิดสะกิดใจว่า “อย่าใช้ชีวิตอย่างประมาท ต้องเตรียมตัวให้พร้อมก่อนที่จะเกิดวิกฤติ และต้องเตรียมแผนสำรองเอาไว้เสมอ เพราะเทพเจ้าแห่งความโชคดี คงจะไม่ว่างที่จะมาช่วยเราทุกครั้ง” เหมือนกับปริมาณน้ำในเขื่อนที่เหลืออยู่ตอนนี้เรามีใช้พอใช้ แต่ถ้าเราประมาท ใช้อย่างไม่รู้คุณค่า เปิดน้ำทิ้งๆ ขว้างๆ ไม่นานวิกฤติการขาดแคลนน้ำก็จะกระทบกับคนทั้งประเทศอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ สุดท้ายผมขอเป็นอีกหนึ่งเสียงที่รณรงค์ให้พี่น้องชาวไทยทุกคน ช่วยกันประหยัดน้ำ ประหยัดไฟ โดยใช้ให้คุ้มค่าที่สุด เพื่อที่วิฤติจะได้ไม่เกิดขึ้นกับพวกเรา โชคดี และขอบคุณครับ.....
