เสียงก้องจากห้องผู้บริหารตอนที่ 104 

 ฉันพบแล้ว จุดเริ่มต้นของความสุขที่ฉันตามหามานานแสนนาน  

****************************************************************************

ความสุข ใครๆ ก็อยากมีความสุขและไม่อยากจะพบ ไม่อยากจะเจอกับเจ้าความทุกข์เลยแม้แต่นิดเดียว  แต่ให้ตายซิ ! เหมือนฟ้ากลั่นแกล้ง เทวดาก็ไม่เข้าข้าง ยิ่งเราวิ่งหนีเจ้าความทุกข์มากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งวิ่งตามเรามาจนแทบจะหายใจรดต้นคอมากเท่านั้น แล้วเราจะทำอย่างไรดีล่ะ ? เพื่อทำให้เราอยู่กับความทุกข์ ได้อย่างไม่ทุกข์ หรือถ้าทุกข์ ก็ขอให้ทุกข์น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เรามาเรียนรู้ร่วมกันผ่านกรณีศึกษานี้กันเลยนะ

 

เหตุเกิดเวลาเที่ยงที่โรงอาหารของบริษัทแห่งหนึ่ง เป็นการปรับทุกข์ของกนกรัตน์ที่ไม่พอใจเพื่อนร่วมประชุม และพีระพลเพื่อนสนิท

“เฮ่อ ! เบื่อ ปวดหัวจัง อยากลาออก” กนกรัตน์พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

“ใจเย็นๆ เพื่อนมีอะไรค่อยๆพูด ค่อยๆจากัน อย่าเครียดมาก เดี๋ยวเส้นเลือดฝอยในสมองแตกนะ” พีระพลพูดปลอบใจ

“เธอไม่เห็นเหรอ ตอนที่ประชุมอยู่มีแต่คนไม่เห็นด้วยกับความคิดของฉันทั้งนั้นเลย พูดแล้วก็เซ็ง” กนกรัตน์รีบตอบ

“ฉันก็นั่งประชุมข้างเธอฉันจะไม่เห็นได้อย่างไร ? แต่ฉันคิดว่าบางสิ่งที่เพื่อนๆไม่เห็นด้วยนั้น ถ้าคิดให้ดีๆก็มีเหตุผลนะ ฉันว่าเธอน่าจะรับฟังความคิดเห็นของพวกเขาดูบ้างนะ” พีระพลรีบตอบกลับ

 

คำถามชวนคิด การแสดงออก และผลลัพธ์ที่กนกรัตน์จะได้รับจะเป็นอย่างไร ? ถ้า

1.      เลือกที่จะปิดกั้น  โดยไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น แล้วคิดว่าตนเองคือผู้ที่ถูกต้องที่สุด และสิ่งที่ตนได้นำเสนอไปนั้นดี และมีความเหมาะสมที่สุดแล้ว และพร้อมที่จะปะทะ หรือตอบโต้กับทุกคนที่ไม่เห็นด้วยด้วยสีหน้า ท่าทาง และคำพูดที่ก้าวร้าว

คำพูด และการแสดงออก

“ฉันไม่สนใจคำพูดของพวกไร้สมองอย่างนั้น เดี๋ยวคราวหน้าถ้าพวกเขายังมายังไม่เห็นด้วย คอยแต่จะพูดขัด ทำตัวเป็นจระเข้ขวางคลองแบบวันนี้ ฉันจะสวนให้เจ็บเลย ไม่ไหว แล้ว ฉันจะไม่ไว้หน้าใครอีกต่อไป” และในวันรุ่งขึ้น กนกรัตน์ก็คงระบายความแค้นในห้องประชุม โดยโต้เถียงกับผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับความคิดของเธอ อย่างดุเด็ด เผ็ดมันเป็นแน่

 

2.      เลือกที่จะเปิดใจ โดยยอมรับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น และทบทวนสิ่งที่ตนเองได้นำเสนอไป จากนั้นก็นำคำแนะนำเหล่านั้นมาปรับปรุง และพัฒนาจุดบกพร่องของตนเองให้ดีขึ้นกว่าเดิม ซึ่งพฤติกรรมที่แสดงออกมา คือ การเป็นมิตร อ่อนโยน สุภาพ ให้เกียรติ และรู้สึกถึงการทำงานเป็นทีม

คำพูด และการแสดงออก

“ขอบใจเธอมากที่ช่วยเตือนสติ ฉันจะนำคำแนะนำเหล่านั้นมาทบทวน และจะพัฒนาตนเองให้ดียิ่งๆขึ้นไป” และในวันรุ่งขึ้นเธอคงแสดงออกโดย ท่านทางใจเย็น พูดอย่างสุภาพ อ่อนโยน กล่าวขอบคุณ และแสดงออกถึงมิตรภาพที่ดีระหว่างกัน

 

จากเหตุการณ์นี้ถ้าท่านเป็นกนกรัตน์ ท่านคงตัดสินใจเลือกที่จะเปิดใจจริงไหมครับ เพราะผลลัพธ์ที่เราจะได้รับนั้นมีความคุ้มค่ากับชีวิตอย่างมาก ซึ่งเราจะพบว่าถ้ากนกรัตน์เลือกที่จะเปิดใจยอมรับฟังความคิดเห็นที่แตกต่างของผู้อื่นแล้วละก็ จิตใจของเธอก็จะสงบสุข แม้จะอยู่ในสภาวะที่ทุกข์คือ มีผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับความคิดของเธอ ซึ่งตรงกันข้ามถ้าเธอเลือกที่จะปิดกั้น และตอบโต้แล้วละก็ ผลลัพธ์ก็หนีไม่พ้น คือ มีแต่พัง กับพัง

 

จากบทความนี้ทำให้เราได้เรียนรู้ว่า

1.      ทุกคนมีสิทธิที่จะคิด และแสดงความคิดเห็น เราควรเคารพความคิดของผู้อื่น

2.      เราควรหยุดวิจารณ์ผู้อื่น หยุดใส่อารมณ์ จะได้ไม่เครียด

3.      เปิดใจ เลิกนิสัยที่คิดว่าตัวเราเองดีกว่าผู้อื่น

4.      เราควรปรับปรุงและพัฒนาตนเองให้ดีขึ้นตลอดเวลาจะทำให้เรามีความสุข และประสบความสำเร็จในอนาคต

5.      จุดเริ่มต้นของความสุขที่แท้นั้น เริ่มที่การปรับเปลี่ยนความคิดภายในจิตใจอันอ่อนโยนของเรานั่นเอง 

# อยู่บ้าน หยุดเชื้อ เพื่อชาติ

#เพื่อประเทศไทย ทำดี ทำได้ ทำเลย

#ทองพันชั่ง พงษ์วารินทร์ ดร.

#Thongpunchang Pongvarin Dr.

#Management GURU by Dr.Thong BT

#bt-training.com
Mobile.0898118340

 

http://www.bt-training.com/